Myth, Dziennik Superbohatera 27.07.2012r Piątek

Po tym jak bohatersko uśmierciłem Klobstera dając rzucić sobą o ścianę budynku i po tym jak zachowałem heroiczny spokój po ujrzeniu zrujnowanego Mythmobila i po tym jak opatrzyłem i dokuśtykałem się z obolałą Amelią do mojego domu. Kazałem jej usiąść, poszedłem do kuchni, czekając aż zagotuje się woda, patrzyłem przez okno, coś białego mi mignęło, myślałem że to gołąb (ostatnio pomyliłem gołębia z adidasem więc podejrzewałem że to mogło być coś o wiele bardziej nikczemnego).
Zrobiłem Amelii jej ulubioną malinową herbatę (nie rozumiem jak można lubić malinową herbatę ... przecież ona smakuje jak herbata ... z malinami). Podałem jej herbatę i zadzwoniłem do starego znajomego, mówią na niego Brudny Harry - w sumie nie wiem czemu, prawdopodobnie przez to że ma cośtam na czole i ludzie myślą ze jest brudny. W ogóle Brudny Harry to taki jakby czarodziej ale pracuje w policji bo mu jakiś mafioza zabił rodziców i teraz się mści. Zna się też na magicznych ziółkach na złamania bo nie dość że chudy to się do reprezentacji w brutalnym futbólu zapisał i się łamał chłopak co mecz. No i zamówiłem u niego kurację kościozrastającą.

Siedzieliśmy i czekaliśmy aż przyleci paczka, w międzyczasie zastanawiałem się nad tym co się wydarzyło i gdzie wczoraj zostawiłem brudne skarpetki i czy czasem Amelia na nich nie siedzi i czy czasem aby nie śmierdziały. Chwilę milczenia przerwała Amelia, po mamrotała coś myślałem że chodzi jej o moje śmierdzące skarpetki, więc w razie czego się broniłem ...

Przeniosłem kłótnię na mój samochód o którym już praktycznie zapomniałem. żeby tylko nie gadać o moich brudnych skarpetkach. Podczas ostrej wymiany zdań powiedziała że to nie ona poraziła mnie paralizatorem, w takim razie kto ? Nagle dostałem paczuszkę od Brudnego Harrego, rozpakowałem ją, kazałem się Amelii położyć i zabrałem się za naprawianie jej nogi. Niestety Brudny Harry był trochę przy ćpany gdy to pisał i zapisał to starokrasnoludzkimi runami krasnoludów jądrogłowych (nie pytajcie, nie chcecie wiedzieć skąd oni są i dlaczego tak się nazywają, a szczególnie nie chcecie wiedzieć co im zwisa z czoła). Wyrzuciłem instrukcję, pomyślałem że nałożenie silnie wybuchowej substancji modyfikującej budowę ciała nie jest aż takie trudne. Gdy Amelia Leżała mogłem szybkim machnięciem ręki jakobym był najszybszym z Ninjów zabraćmoje śmierdzące skarpetki i schować je do kieszeni. Nałożyłem na jej nogę dziwną obślizłą maź wyglądającą jak kupa tyranozaura pomieszana z wymiotami koczkodana i śluzem z nosa przeziębionego Afrykanina na Antarktydzie.

- Myth... - wyszeptała, spuściła wzrok i nie dokończyła.
- No, co? - udawałem obrażonego żeby sprawa ze skarpetkami się nie "rypnęła".
- Przepraszam.... Przepraszam. Przepraszam za to, że się narzucam. Że tracisz na mnie czas, że... Że nie traktowałam cię należycie, że nie traktowałam cię jak... Jak... - aż mi się jej żal zrobiło.
- Jak..? - zapytałem
- Jak przyjaciela - Już chciałem podziękować że uważa mnie za przyjaciela ale poczułem niezwykle silny wstrząs, budynek obok się zawalił. szybko chwyciłem hełm, założyłem go w biegu, zbiegłem na dół chcąc pomóc uwięzionym pod gruzami ludziom. Zobaczyłem że Amelia pogrążona w swej morderczej zemście też chce im pomóc lecz kazałem jej wrócić do Tajnej Siedziby. Pobiegłem do zrujnowanych guzów i zacząłem podnosić kawałki ścian, stropów i podłóg. Wyciągnąłem kilka osób, spojrzałem w niebo, widziałem go ! Biały kruk ! Booom ! Ziemia pode mną się zawaliła, wpadłem do piwnicy. Przetarłem oczy, rozejrzałem się, w moim kierunku zbliżał się ogromny wąż ! Rozdziabił swoją ogromną paszczę i już miał mnie połknąć ale na szczęście miałem moje śmierdzące skarpetki, zdążyłem wrzucić mu do paszczy. Wąż zaczął się rzucać na boki, zrobił się fioletowy i padł. podniosłem się, wskoczyłem z powrotem na górę i dalej pomagałem wyciągać ludzi ...

Piosenka dnia :

Dobranoc