Myth , Dziennik Superbohatera 13.01.12 Piątek

Jak już Astrogirl zauważyła piątek 13, jak dla mnie nie był taki pechowy , od 9:00 do 13:30 kręciłem film do szkoły , poszedłem na polski i nauczycielka źle się czuła więc był luz , potem też był względny spokój . Wróciłem do domu i nic się nie stało , żadne kowadło, żaden koniec świata .
No może za niezwykle można uznać zawirowania pogodowe , bo to nagle świeci słońce i potem śnieżyca i potem znów słońce i śnieżyca i słońce i śniegu nie ma tylko deszcz pada ...

Z nudów postanowiłem wykonać pewien eksperyment o którym usłyszałem dawno temu , podobno gdy wypiję się herbatę z kilkunastu torebek jednocześnie to ma jakieś tam skutki powodujące jakieś coś dziwnego a że podobno nie ma po tym skutków ubocznych to postanowiłem spróbować . W razie czego zrobiłem sobie z 20 torebek w moim ulubionym ogromnym kubku odczekałem aż ostygnie , wypiłem i położyłem się w łóżku w Tajnej Siedzibie , odczułem lekki zawrót głowy przez chwilę i potem mózg wrócił do normalnego funkcjonowania .

Ktoś mi ostatnio powiedział że zawsze obrażam ludzi, w sumie racja lecz chciałbym zauważyć że na moim (naszym) blogu staram się nie obrażać innych więc nie obrażam ludzi zawsze ! na pewno nie wszystkich, no może poza Supermenem, ale on to taki jeden wielki pozer jest więc jego to mogę . Nawet o złoczyńcach nie wyrażam się jakoś obelżywie ... no a dlaczego ? bo to ich praca , a żadna praca nie hańbi , w końcu jakoś muszą zarobić na chleb i nowe gadżety śmierci i dlatego ich nie obrażam. Aha i chciałbym obiecać że będę bardziej miły , ale się nie da ... ja się nie zmieniam . Nawet nie wiem po co zacząłem o tym mówić :) bo napotkałem pewien problem , pobrałem sobie grę , dokładnie to cyfrowa wersja jednoosobowej planszówki (!) , tak wiem to dziwne w planszówki gra się na planszach a nie przy użyciu komputera , ale to nic , bo po pobraniu i wypakowaniu pliku moim oczom pojawiły się dwa pliki z rozszerzeniem i za cholerę nie mam pojęcia jak to uruchomić :) ale podejmę kolejne próby jutro .


Dobranoc :)

AstroGirl, Dzienniki Superbohaterki 13 stycznia 2012

Te! Wiecie, że dzisiaj trzynasty piątek? I piątek i trzynastego! Nie przyszło by mi to do głowy, gdyby ktoś w kuchni przypadkiem tak nie skonstatował! No nawet Google tego nie zaakcentowało stosownym obrazkiem, to już przesada :o Co prawda ja przesądna nie jestem, a przynajmniej nie w tym sensie co wszyscy - nie mam do trzynastki zupełnie nic (o piątku nie wspominając!), nigdy mi się nic złego w związku z nią nie działo, nawet parę razy miałam taki numer w dzienniku w podstawówce. Moja siostra (ona nie jest superbohaterką) uważa podobnie i kiedyś, bardzo dawno temu, wymyśliłyśmy sobie obie, że to nie liczba 13 przynosi nam pecha, a raczej i częściej... 11. I co na to wszyscy fani Doctora Who?
Jak coś - to tylko zbieg okoliczności, ja do Matta Smitha nic nie mam.
Poza tym, że Smith to śmieszne nazwisko.


stąd

W zasadzie spędziłam dzisiaj cały dzionek na Forum Polska baza fanfiction. Już raz dawałam do niego link z okazji niesamowicie obłędnego rycerza i jego giermka pogramiających smoka, ale jest tam też dużo innych ciekawych rzeczy. No, może dla mnie za dużo mangi, a ani Star Wars ani Star Track nie interesują mnie aż tak bardzo, żeby poświęcać na nie czas, ale czasami pojawi się tam taka perełka, jak to o pierwszym spotkaniu Martego McFly'a z Emmettem Brownem z Powrotu do przyszłości. Nie muszę chyba wiele tłumaczyć co do poziomu opowiadania oprócz przypomnienia, że trylogia ta sama w sobie wzbudza we mnie generalnie dziwne mieszane uczucia, o których opowiadałam tutaj, więc nie skakałam z radości na sam jego widok. Za to zaczęłam (prawie dosłownie) po przeczytaniu - opowiadanie było perfekcyjne po prostu! Psychologia, naturalność, ostrożność... Ah! Co chwilę śmiałam się i mrugałam oczami ze wzruszenia. Jak komuś mało te parę zdań zachwytu, to link kryje oprócz samego opowiadania jeszcze szerszy komentarz z mojej strony.

A do tego wczoraj odpisał mi Capitano Senseschi znów z paroma stronami swojego opowiadania! Czytałam sobie na telefonie, już po północy i prawie bolał mnie brzuch z ekscytacji każdym słowem! Jejciu! Już dopracował do perfekcji style odzywek każdego z bohaterów, powagę głównego bohatera, akcja była mocno fantastycznonaukowa, lekko tajemnicza i już nic nie stawało mi na przeszkodzie czystego zachwycania się opisywanym przez niego Władcą Czasu i dziwnymi relacjami łączącymi go z podopieczną...
Przepraszam, że nie podam linka, no ale... czy ja wiem, czy chce to upubliczniać? Nie wiem, przepraszam!

Kiedyś myślałam, że piekło dla mnie to by było miejsce, gdzie nie wolno by było słuchać muzyki (a przynajmniej takiej w stylu Pet Shop Boys ). A teraz do tego widzę, że niebo dla mnie to byłoby miejsce, gdzie na każdy dzień miała bym takie opowiadanie jak te dwa!

Rano zasłyszałam w radiu niejakie Win again w wykonaniu niejakiego Davida Fostera. Win again co prawda nie znalazło się nawet na YouTube (!), ale inne piosenki - i owszem: