Mroczny Dziennik Geniusza Zła, 27 maja 2012

Tak więc wzięłam sobie wolne na weekend, bo do tego chyba mam prawo. Nie był to zbyt udany weekend, bo o ile późny piątek i wczesna sobota były całkiem w porządku, to reszta soboty należała raczej do dni, gdzie mam ochotę albo zamknąć się w szafie z kikoma tabliczkami czekolady narzekając, że mnie nikt nie kocha, albo zniszczyć cały świat. W końcu jednak zostałam przy oglądaniu Kapitana Ameryki po raz kolejny i marudzeniu, czemu Peggy nie stała się w końcu matką Tony'ego, przecież to by miało tyle sensu.
Dzisiaj natomiast obejrzałam Iron Man'a (w piątek oglądałam Thora, więc to chyba uzależnienie) i moje złe serce powoli się łamało, gdy patrzyłam na Phila, który jeszcze żył i miał się dobrze.


Zastanawiacie się pewnie, jakim cudem Geniusz Zła może tak kochać oglądać filmy i kreskówki o superbohaterach. Też mnie to zastanawia. Ale Marvel (nie ja, ten drugi Marvel) to moje dzieciństwo i nie mogę z niego zrezygnować. Zresztą jest absolutnie genialny. On, Disney i Harry Potter stworzyli moje życie, a zło tylko je ukierunkowało.


Skoro już jesteśmy przy pierwszym członie mojego imienia, które co prawda wzięłam od mojego ukochanego wydawnictwa komiksów, ale także dlatego, że oznacza cud, fenomen, co opisuje mnie doskonale, to równie dobrze mogę wytłumaczyć także drugi, czyli Princess. To jest jeszcze prostsze niż Marvel, ponieważ jest to moje urzędowe imię, tylko że przetłumaczone z hebrajskiego na angielski.


Muszę chyba skończyć pisać posty z edycji: Poznaj Marvel, yay!, bo zaraz będziecie wszystko o mnie wiedzieć, a każdy wie, że wtedy łatwiej będzie mnie pokonać. Choć, z drugiej strony, łatwiej nawet o dziewiędziesiąt dziewięć procent będzie nadal trudno.

Do kiedyśtam wam,

Marvel Princess

Eh, piosenka, piosenka, piosenka...