Ksena Wojowniczka, Dziennik superbohaterki 12.06.12 wtorek

Dzisiejszego dnia moja kumpela miała złamane serducho, więc jako superbohaterka, przyjaciółka i w ogóle kobieta postanowiłam ja jakoś pocieszyć. Spytałam się czego najbardziej pragnie w życiu, ona odpowiedziała:
- Gwiazdki z nieba, tylko tego najbardziej pragnę
Musiałam działać. Wsiadłam w moja ukochana Gwiazdkę i wyruszyłam w przestrzeń kosmiczną. Szukałam jak najmniejszej asteroidy i po pewnej chwili znalazłam taką, a że chciałam, by ta gwiazdka przypominała choć trochę wyobrażane przez ludzi gwiazdki poleciałam z tym kamyczkiem gwiezdnym na planetę Robotnik.

Na planecie tej żyje pewna istota, która potrafi utworzyć każdy kształt z przeróżnych materiałów. Kiedy już w końcu przyleciałam do tego mistrza w swoim kunszcie i spytałam się, czy stworzy mi takie coś, to powiedział tylko:
- A co będę miał w zamian?
- Hmm a czego ci trzeba? - odparłam
- Więc brakuje mi energii kosmicznej, jesteś gotowa zdobyć mi ją w zamian za wykonanie tej roboty?
- Oczywiście
- Więc jesteś albo bardzo głupia, albo bardzo odważna
- Może i jedno i drugie? Ale nie ważne powiedz mi gdzie tu najbliżej jest czarna dziura ( bo to właśnie z nich pobierana jest energia kosmiczna, którą dziura wchłania )
- Najbliższa, niech pomyślę. Ahh to jest dwa układy planetarne dalej
- Przecież to Układ Śmierci ( nazwany tak, ponieważ tam najwięcej nieproszonych gości umiera lub "gubią się" ), no nic i tak wyruszę tam
- Naprawdę jesteś albo głupia albo odważna
I wyruszyłam, droga nie trwała zbyt długo bo moja Gwiazdka jest bardzo szybka. Gdy już wleciałam w Układ Śmierci od razu ruszyli za mną jej mieszkańcy, byli to wymalowani w bitewne barwy stwory przypominające koty i lisy jednocześnie lecz chodzące na dwóch odnóżach.

Pościg był długi, musiałam robić różne akrobacje aby wprowadzić większość wrogich mi pojazdów w pas asteroid, a pozostałych wrogów postanowiłam załatwić atakiem. Przekształciłam Gwiazdkę w robota i zaatakowałam maszyny wrogich istot, najpierw jakoś sobie radzili, lecz kiedy włączyłam szybszy bieg już nie szło im tak łatwo. Stworzyłam miecz i zaczęłam ich ciąć, maszyny rozpadały się na kawałeczki a wrogowie uciekali plecakami odrzutowymi. Gdy już wszystkich pokonałam wyruszyłam dalej i w końcu znalazłam czarną dziurę, zbliżyłam się do niej lecz nie za bardzo, alby mnie nie wciągnęła tylko na taką odległość, abym mogła pobrać energię.

Kiedy w końcu już pobrałam te energię chciałam odlecieć, lecz nagle ni stąd ni z owąt pojawili się wrogowie. Chyba chcieli więcej, ale nie, pomyliłam się. oni chcieli pokoju, ze mną i z nasza rasą. Jak zakończyłam pakt pokojowy odleciałam z powrotem na planetę Robotnik.

Istota, która tworzy przedmioty zdziwił się, że widzi mnie jeszcze żywą, ale kiedy opowiedziałam mu o wszystkim dopiero zrozumiał i jak obiecał z zamian stworzył mi naszyjnik w kształcie gwiazdy z tej asteroidy, podziękowałam mu i wróciłam do domu.

Jak dawałam ten naszyjnik koleżance, ona prawie się rozpłakała lecz tym razem ze szczęścia. i chyba tyle co się działa dzisiaj ciekawego.

Na szczęście rok szkolny już się powoli kończy, u mnie jeszcze został tylko ten tydzień do kończy, czyli 3 dni, przyszły tydzień tak samo 3 dni ( bo poniedziałek i wtorek maturzyści piszą egzaminy na technika ) no i w przyszłym tygodniu w piątek jest rada a po radzie to już raczej nikt nie będzie chodził, więc została nam 6 dni :)
Chyba już tyle co mam do przekazania papa :*