AstroGirl, Dzienniki Superbohaterki 4 czerwca 2012

Jak ściągam jakiś program albo instaluję się na jakimś serwisie, to (chyba nikt inny tak nie robi) najpierw przelatuję wszystkie ustawienia, szablony (oraz to jak wiele można w nich poprzerabiać ), opcje (zwłaszcza prywatności - przeważnie 90% staje się nagle prywatne), kolory i czcionki (Georgia ma być!) i możliwości. Dzięki czemu wiem dokładnie, co potrafi Chomikuj, a kiedy będę musiała wziąć SendSpace'a, moje GG i Skype nie władowywują się na Pulpit przy odpalaniu Windowsa, tylko wtedy, kiedy zawołam, a mojego Torrenta nie minimalizuje się za pomocą krzyżyka zamykającego

Tumblr nie był tu lepszy. Jednakoż prace przystosowawcze na nim nieco się opóźniły z powodów... No z takichże powodów, że nie wiedziałam, że na tamtejszej stronie z Teleexpressowymi żartami na dole jest pasek, który po dojechaniu automatycznie rozwija kolejną stronę...
Z Czajnik vs. Toster nie było już takiego problemu, co nie zmienia faktu, że z czystym sumieniem mogę Wam teraz powiedzieć, że po przeczytaniu 30 stron również nie dowiecie się, który z tych urządzeń AGD wygrywa.

Ciekawe, czy mają tam stronę Linux vs. Viśta. Czytałabym też.

Aa-a, miałam sobie tutaj zamieścić parę najlepszych kwiatków z Teleexpressu:

#1, #2, #4 (tutaj to chyba sam Gently wystawiał ogłoszenie), #4, #5 (przy tym to się popłakałam, zwłaszcza po przeczytaniu komentarza).


Przy okazji powrotu do zabaw z Torrentem (trwają polowania na film The importance of being Earnest, a zwłaszcza - czas na obejrzenie tegoż) przypomnieli mi się Bracia Rojek i to, że chciałam ich bezwzględnie koniecznie posiąść na swój komputer. I nadal chcę! Ludzie, ja muszę to obejrzeć jeszcze raz! Ta piosenka o żelazku..!

Poszukałam. Co prawda nie znalazł się Torrent, ale nie ma chyba co płakać, bo jednak jakaś wersja cyfrowa krąży w sieci:
Ja się nie boję braci Rojek
Trzeba się tylko na nią uzbierać.


Cytat dnia:

Sezamie, otwórz się - ja chcę wyjść!

Myślałam, że już sobie jej nie przypomnę. Ale przypomniałam sobie. W końcu towarzyszyła mi całe trzy godziny w pociągu i jeszcze trochę, więc choćby tak na sucho bez melodii utknęła.
A więc. Orkiestra. Przygotować się. Pałeczka w górę.