Ksena Wojowniczka, Dziennik Superbohaterki 09.11.2012 Piątek

Piątek, wreszcie piąteczek :D i na dodatek urodzinki mojego brata ( który nie jest superbohaterem ) już 22 :) hehe staruszek się z niego robi, ale to nic. Najważniejsze że jest piąteczek i na dodatek skończyliśmy lekcje o 11.15 bo nauczycielka musiała coś załatwić. Jakiż to wspaniały dzień... Do czasu... Można tak powiedzieć... Trochę dziwnie mi to będzie opowiedzieć, lecz postaram się.

Więc po zakończeniu lekcji i po zjedzeniu małego posiłku postanowiłam się przejść. Idę sobie, idę a tu nagle zza rogu wychodzi nie kto inny jak Czerwonooki
- Witaj kochana, cóż to za spotkanie, czyż nie? - powiedział jak gdyby nigdy nic
- Hę? Przecież ja w pobliżu mieszkam i nie udawaj że jesteś tu przez przypadek bo na pewno nie uwierzę - odrzekłam mu trochę niegrzecznie
- Oj nie gniewaj się na mnie, ale chciałem cię po prostu zobaczyć. Tak dawno cię widziałem, że zaczynałem tęsknić, tak usychałem i myślałem tylko o tobie, mój kamerdyner może ci to powiedzieć
- To prawda, panicz nawet czasem nie dojadał - dodał kamerdyner Czerwonookiego
- Ale wiesz, mnie to za bardzo nie obchodzi ty mały romantyku
- No wiesz? Jak możesz tak mówić? Tobiaszu - zwrócił się do kamerdynera - pokaż jej co dla niej kupiłem
Wtedy Tobiasz wyciągnął srebrny naszyjnik z wisiorkiem w kształcie mieczyka ( miniaturowa wersja mojego ulubionego miecza, czyli szeroki miecz z zakrzywionym ostrzem, złotawą rękojeścią i czerwonym pasem przechodzącym przez całe ostrze )
- Ale wiesz, mnie nie kupisz takimi prezentami, nie jestem taka - powiedziałam szczerze
- Miałem kupić złoty, lecz wiedziałem że tak powiesz. To po prostu prezent, gdyż chciałem ci powiedzieć abyś wreszcie mnie dojrzała w tym tłumie
- Wiesz... Ja... Jeśli tak ci na tym zależy mogę to przyjąć, ale ja nie wiem sama co do ciebie czuję
- Nie musisz od razu mówić co czujesz, ja mogę poczekać, ale ja ci powiem że ja na prawdę cię kocham... A naszyjnik i tak zatrzymaj, był kupiony specjalnie dla ciebie - i znowu się uśmiechnął - może się przejdziemy?
- Hmm... W porządku co mi tam


Poszliśmy do parku. W parku jak to jesienią było pełno liści. Nagle widzę wielką kupę liści. Pobiegłam w jej kierunku ze śmiechem a za mną Tony. Złapałam nagle jak najwięcej liści i rzuciłam w Czerwonookiego
- Oj ty niedobra - i złapał mnie w talii i wrzucił całą w te liście
Ciągle się tylko śmiałam bo pierwszy raz tak dobrze się bawiłam od jakiegoś czasu. Było cudownie i tak bawiliśmy się jak dzieci przez pewien czas.

W pewnym momencie podszedł do nas jakiś starszy mężczyzna
- Witam młodą kochanków - powiedział na powitanie
- My nie jesteśmy... - odparłam czerwieniąc się - nie jesteśmy parą ani kochankami
- ooo to szkoda, gdyż mam pewien przedmiot dla pary - pokazał dwa pierścienie z serduszkami - wiecie, nie mam dzieci a to daje mi smutne wspomnienia po mojej żonie, to od niej dostałem jeden z tych pierścieni a drugi ona nosiła na palcu
- No wie pan... Jeśli tak panu zależy to możemy to przyjąć - jakoś szybko odpowiedziałam nie wiedząc dlaczego
Dał nam te pierścienie i poprosił abyśmy je włożyli na palce, więc tak zrobiliśmy. Gdy już oboje mięliśmy je na palcach poczułam się dziwnie, zakręciło mi się w głowie, zamknęłam oczy na jakąś minutę a gdy je otworzyłam zobaczyłam coś dziwnego... Samą siebie i to przede mną. Wyciągnęłam ręce i były one dziwnie duże, moje sa drobne z dość długimi paznokciami a te... Były po prostu męskie, silne z krótkimi paznokciami. Spojrzałam z kałużę...
- COOOO???? - ujrzałam Czerwonookiego, ale to byłam ja - jak to? - staruszek zaczął się śmiać a ja próbowałam zdjąć pierścień, lecz on nie chciał odejść od palca
- Oj nie złośćcie się to było tylko dla żartów. Efekt ten będzie trwał dokładnie 5 godzin. Cieszcie się że nie wybrałem pierścieni z efektem działającym 24 godziny... lub dłużej. A teraz pozwólcie że zniknę - i nagle rozpłynął się
- Co my teraz zrobimy? - powiedziałam do Tonego
- Jak to co? Wytrzymamy te 5 godzin
- Łatwo ci mówić, tobie to się podoba najwyraźniej... Dobra chodźmy do ciebie do domu i tam przeczekamy ten czas... Ahh musisz zadzwonić do mamy że nie będę na obiedzie
- Dobra - wyciągnął telefon i zaczął rozmowę - Witam proszę... ajć - dałam mu kuksańca, dając do wiadomości że ma się zwracać w tej chwili jako ja do mojej mamy więc nie żadne proszę pani ale mamo - witam proszę szanowną mamę... - zaczekał na odpowiedź - co?... nie nie nic nie chcę i nie chcę się podlizać, dlaczego tak myślisz? - spojrzał na mnie wymownie jakby się czegoś ciekawego dowiedział - nie, nie po prostu chciałam powiedzieć że przyjaciółka zaprosiła mnie na obiad i u niej zjem, w porząsiu?... Oki papatki mamusiu
- Hę? Mamusiu? Człowieku ja tak mówię jak coś chcę
- Wieem - powiedział uśmiechając się chytrze - właśnie się dowiedziałem pewnej fajnej rzeczy
- Co takiego niby?
- Nie powiem - i zaczął się śmiać ( dziwnie tak słyszeć swój śmiech sluchając cudzymi uszami ) - to będzie moja tajemnica
To mnie trochę wkurzyło, ale nie dałam tego po sobie poznać
- No dobra, chodźmy do ciebie
I poszliśmy do ulicy, gdzie stał jego samochód. Wsiadł za kierownicę, ale zrozumiał że moje ciało jest mniejsze od jego i musi wszystko regulować. Kiedy w końcu dojechaliśmy pod jego dom ( czytaj pałac ) jego służba zaczęła mi się kłaniać
- Witaj paniczu, panienko witamy w skromnych progach - zwrócili się do Tonego w moim ciele
- Ehem, nie ta... - i tym razem to tony mnie uciszył
- Tony nie czuje się dzisiaj sobą - odparł w sumie zgodnie z prawdą - chciał iść do swojego pokoju a ja go odprowadzę
Gdy szliśmy do jego pokoju służba patrzyła się za nami wymownie, jakby coś sugerując
- I coś ty zrobił - krzyknęłam na niego gdy zamknęliśmy drzwi - teraz myślą że będziemy się kochać
- A czy to źle? - odpowiedział tym moim zawadiackim uśmiechem
Siedzieliśmy tak i gadaliśmy jednocześnie o wszystkim i o niczym. Nagle poczułam parcie na pęcherz, ale przecież nie pójdę w tym ciele do toalety. Zaczęłam tylko zaciskać nogi
- Nie czujesz się za dobrze? - powiedział zauważywszy że jakoś dziwnie się zachowuje
- N... Nie. Wszystko dobrze
Ale musiał zobaczyć moją minę którą sama widziałam w lustrze, spojrzałam więc niżej i chyba zrozumiał
- Ahh. co ci szkodzi - znowu użył mojego uśmieszku - idź, tam jest toaleta
- Ale no wiesz... To trochę dziwne
- Idź ty, albo ja pójdę
- Wyzwanie? No dobra... Ale spróbujesz wykorzystać okazję i cokolwiek podejrzeć czy pomacać to pożałujesz
Ociągałam się w wyjściem... Jeden krok... Drugi... Kiedy miałam przekręcić złotą klamkę nagle znowu poczułam się dziwnie i zamknęłam oczy.
- Taak!! - krzyknęłam już swoim własnym głosem - wreszcie moje ciało - na wszelki wypadek dotykałam go czy to nie sen i podbiegłam do lustra alby przyjrzeć się sobie z bliska
Usłyszałam wtedy tylko szybkie otwarcie drzwi a jakąś minutę później spuszczanie wody. Z drzwi wyszedł Tony
- Nie mogło to to poczekać jakąś minutę? - powiedział niezadowolony z obiegu sprawy - a było tak blisko
- I właśnie wybrało odpowiedni moment, w sumie nawet nie wiem kiedy minęło tyle czasu
- Ja także, ale to dobrze. Porozmawialiśmy wreszcie dość długo.
- To prawda, ale teraz już muszę iść. Wybacz, ale najwyżej pogadamy jutro. Wiesz przecież gdzie mieszkam, albo ja wpadnę do ciebie.
- W porządku - odparl szczęśliwy
Stworzylam moje puszyste, czarne skrzydła, otworzylam okno i wyleciałam. Leciałam sobie i myślałam o tym wszystkim. Ale mam czas na odpowiedź. To dobrze.

I to tyle na dzisiaj papa :*